Zondag 21 juli / Surprise trip + M&J in London

Lieve Allemaal,

Een maand later.. en er is zoveel gebeurd, ik had het daarom dus ook zo druk, dat ik niet aan het schrijven van mijn blog ben toegekomen. Waar zal ik beginnen. Laat ik beginnen met mijn 10 dagen Nederland, waar niemand wat van wist behalve mijn Roel, Marieke en Nienke. Ik wilde heel graag nog even naar NL in de zomer, want anders zou het waarschijnlijk pas met kerst worden en dat zou betekenen dat ik dan bijna een heel jaar niet in NL ben geweest. Dus ik dacht het 25 jarig jubileum feest van Roel en Marieke is een goede reden en ook een mogelijkheid om iedereen te verassen. Dus ik gelijk eigenlijk toen ik het bedacht had(dat was eigenlijk zo’n beetje direct zodra Marieke met het mailtje kwam dat ze een feest gingen geven) vrij gevraagd en even later mijn ticket geboekt. Ik had voor donderdag, 20 juni, geboekt, zodat ik nog even kon helpen met wat laatste voorbereidingen voor het feest van die vrijdag. Marieke en ik zaten het lekker allemaal te bekokstoven via de mail en voor de rest probeerde ik zo normaal mogelijk te doen tegen m’n mam, want die heeft altijd alles door. Die vertelde op den duur ook: ‘nou we hebben dus dat feest he vrijdag’. En ik: ‘Oh ja dat is ook zo, wat gaat de tijd toch snel’. Ik had de grootste plezier.
Toen was de dag daar. Woensdag avond ging ik naar Nana, omdat de nachtbus die ik moest hebben vrij dichtbij zijn huis vertrekt en dat was fijn, want zo hoefde ik maar 1 bus te nemen en niet 2. Daarvoor hebben we samen de beste voetbal wedstrijd ooit gezien. Italië tegen Japan! Niet echt dat je denkt, dat moet ik zien, maar ik heb serieus nog nooit zo’n spannende en goede wedstrijd gezien. Ik heb dus niet even geslapen die avond. Nana heeft me toen om 2:00 ‘s nachts afgezet bij de bus, die al kwam aanrijden toen wij net aan kwamen lopen en dus moesten we het laatste stukje even rennen(zodat we niet hoefde te wachten op de volgende bus). Dus, bus gehaald en daar ging ik. He he eindelijk,(de dagen daarvoor leken wel maanden te duren) lekker achterover, de reis is begonnen. Ik was nog een beetje met Nana aan het praten op mijn telefoon en lette totaal niet op. Ik dacht, nou ik hoor over 20-30 minuten vanzelf een keer VictoriaStation. Alleen toen het een half uur later was leek het nog niet alsof we in centraal Londen waren. Vreemd. Toen begon ik op te letten en 2 minuten later kwam ik erachter dat we Acton voorbij waren en bijna in EalingBroadway waren. De compleet andere kant van waar ik moest zijn!! Toen werd er ook nog eens omgeroepen dat de bus daar zou stoppen en iedereen er dus uit moest. Lichte paniek! Dus ik snel naar de volgende bushalte toe waar ik een kwartier moest wachten. Langste kwartier van mijn leven. Nana probeerde me via de telefoon gerust te stellen, maar ik was alles behalve rustig. Dit soort dingen gebeuren mij dus nooit. Nooit! Alleen omdat we voor de bus hadden gerend en we dus aan het haasten waren, heb ik nooit op de bus gekeken en het is vrij verwarrend, omdat beiden bussen op dezelfde plek stoppen. Stomme ik,, ik kon mezelf wel voor me kop slaan. Nou goed, de bus kwam dus gelukkig, maar het zou me een uur kosten om vanaf daar naar VictoriaStation te komen. Ik had ramp scenario’s al voor me, want als de coach vertraging had, dan kon ik nog wel eens te laat bij de gate zijn en dus mijn vlucht missen. De bus reed gelukkig vrij snel en ik haalde de coach van nog een kwartier eerder dan ik had gedacht, dus ik was iets geruster toen ik eenmaal in de coach zat. Die gelukkig ook vrij snel reed en dus kwam ik, dankzij geen enkele vertraging, om 5:00 aan op StanstedAirport en dus was alle paniek voor niks, want mijn gate sloot om 6:20(mijn vlucht zelf was 6:50). Ik kon dus rustig door de security en moest dus zelfs nog even wachten. Nana die amper geslapen heeft ook die nacht, omdat hij zeker wilde weten dat alles goed ging, kon eindelijk ook gaan slapen, haha. Alles ging verder lekker op tijd en al snel zat ik in de lucht. Daar was ik alleen wel zo moe, dat ik mijn ogen niet open kon houden en steeds een beetje weg dommelde. Alleen je zit maar 30-40 minuten in de lucht, dus van echt slapen kwam niet vel terecht.
Ik landde op Eindhoven en daar nam ik de bus naar het treinstation. De kaartjes automaat van de bus deed het niet, wat ik ook probeerde. Cash, NL’se bankpas, EN’se bankpas, niks werkte. Dus ik tegen de buschauffeur zeggen dat ik best wil betalen, maar dat het gewoon niet mogelijk is. Ik kon ook geen kaartje in de bus kopen en dus was het met 10 euro cash en 2 bankpassen(maestro en visa) onmogelijk om een kaartje te kopen van 3,50. Heel apart hier in NL. Een meneer achter me, toevallig van Londen, had hetzelfde probleem. Die stond ook met een briefje van 10 in zijn hand, maar ja.. Dus ik uitgelegd dat het niet ging werken. Gelukkig zei de buschauffeur, nadat hij met ons naar de automaat was gelopen, dat we zo in mochten stappen. In de bus nog even met die meneer gepraat en hij moest naar ‘‘s-Hertogenbosch. Hij werkte voor een bedrijf met software voor scholen. Big business, want hij reisde de hele wereld over en was niet veel thuis. Wel een leuk gesprek en ik bood hem aan hem te helpen met en kaartje en het vinden van zijn trein(ws dezelfde trein als ik). Dus op het station aangekomen, wij naar de kaartjes automaat. Daar kon je alleen niet met cash betalen en ook niet met een Visa card en er was geen loket te bekennen. Die man kon dus weer geen kaartje kopen. Ik begon me bijna te schamen, want in Londen is dit dus heel goed geregeld. Ik bood hem aan zijn kaartje te kopen met mijn NL’se bankpas en dan kon hij me met cash terug betalen. Het kaartje was maar 5,90, maar hij stond erop dat ik 10 euro aannam. Ik zei nog dat ik het echt goed vond als hij me gewoon 5 gaf, maar het was niet zijn geld zei hij, dus ik moest het aannemen. Nou, dat was snel verdiend zeg maar. Ik hem de weg naar de trein gewezen, wat idd dezelfde trein was als de mijne en hem succes gewenst. Ik moest richting UtrechtCentraal en daar aangekomen ben ik nog even een HEMA(dat is echt iets was ik mis in de UK.. een HEMA!) en een Kruidvat ingegaan.
Toen op de trein naar Amersfoort Vathorst. Ach en dan ben je er ook toch ineens zo.. toen ik de lift uit stapte kwam Marieke al mijn kant oplopen. Het was zo leuk om haar daar ineens te zien, echt geweldig! Ik had gezegd dat ik misschien nog even wilde slapen, maar ik was totaal niet moe meer. Een half uurtje dommelen doet wonderen blijkbaar. Adrenaline zal er ook wel iets mee te maken hebben.. haha! We hebben toen samen boodschappen gedaan, wel 3x geloof ik.. en het was gewoon heel leuk om daar te zijn. Die avond ging Roel en Marieke de stad nog even in en heb ik soep warm gemaakt en pannenkoeken gebakken voor Iwan, Niels en Emily. Het was echt hartstikke gezellig. Zo zie je je neefjes en nichtjes amper en zo heb je het heel gezellig met elkaar, daar wordt ik blij van! Ik heb om 20:00 een snelle douche genomen en zo ongeveer toen ik mijn kussen zag sliep ik. Ik heb nog nooit van mijn hele leven zo vast en diep geslapen als die nacht. Het leek wel alsof ik echt even van de wereld ben geweest.
De volgende ochtend kwam Marieke mijn kamer binnen en vertelde me dat ze een mailtje had gekregen en dat mijn ouders + Julian en de Prinsen niet meer kwamen. Ik was klaar wakker! Neeeee!!!!! De hele verrassing weg,, wat was ik teleurgesteld. Ik begreep het ook wel weer, want mevrouw Kaat was heel slecht die dagen en dus wilde mam niet bij haar weg. Toch dacht ik dat als ze niet zouden komen ze spijt zouden krijgen, dus ik heb tegen mijn zin in, want ik wilde dat het een verrassing was voor iedereen, Mel maar verteld dat ik in Amersfoort was. Zegt ze: ‘Oh dan had mam toch gelijk!’. Ik kan ook nooit eens een verrassing doen of mam heeft al een vermoeden. Die had thuis alweer gezegd dat ze het gevoel had dat ik daar zou zijn. Mel zou iig proberen hun subtiel over te halen. En rond lunchtijd, nadat we weer een paar keer naar de supermarkt waren geweest, kwam het verlossende bericht dat ze toch kwamen, allemaal!! Ik was zoooooo blij!! Natuurlijk ging het me ook om het feest en was het geweldig leuk om mijn hele familie te zien en een nachtje bij mijn tante te slapen, maar het zou voor mij gewoon niet compleet zijn geweest als ik daarna met de trein naar Assen moest. Alles was tot op de minuut voor iedereen binnen kwam klaar en rond vanaf 14:00 kwamen er steeds wat meer familie. Eerst Josine en Aimee, toen opa en oma met Joukje, Carlos en Santos en iedereen was zo verbaasd mij te zien, het was echt bij iedere nieuwe binnenkomst hilarisch leuk. Pap en mam enz. zouden iets later komen, want hun moesten beiden nog werken die ochtend. Ik was een beetje met oma aan het kletsen en gelukkig ging de tijd redelijk snel. Toen kwam ineens Joukje naar me toe om te zeggen dat ze er waren. Hart in me keel, zenuwen door mijn hele lijf, maar ik had er zoveel zin in. Dit was het moment waar ik alllllll die weken op gewacht had. Dit is het moment waardoor ik zolang zo’n geheim kan bewaren. Eerst kwam Mel naar beneden(ik was in de keuken en die is beneden), die het dus al wist, maar het was heel leuk om haar te zien! Toen zag ik mama haar voeten door de trap naar benden komen. Ik hield het bijna niet meer. Iedereen die mijn moeder een beetje kent kan wel bedenken hoe haar reactie was. Het was met vrij veel lawaai en ‘ik wist het, ik wist het’ roepend. Haha.. ik hoop dat het me ooit nog lukt haar echt te verrassen. Het was ook zo leuk om Juul, Frank en mijn lieve Jinan weer te zien, ik kon mijn geluk niet op. Toen kwam pap naar beneden en die had echt geen idee dat ik daar was. Eerst zag hij me niet, want ik stond een beetje in de hoek, maar toen ineens zag hij me en de blik in zijn gezicht was onbetaalbaar! Dat was mijn aller leukste moment. Alleen pap kan niet zo goed zijn tranen verbergen en dus moest hij na mij geknuffeld te hebben iedereen feliciteren en de hand schudden met waterige ogen. Nou, een groot succes en ik kon ook weer normaal adem halen. We hebben verder nog een hele leuke middag gehad, met quizzen, veel geklets en heerlijk eten. Wat was het een zeer geslaagd feest en een super leuke dag!

Thuis gekomen was het zo leuk om de honden en mijn(nhja, Julian zijn..) kattenkinderen te zien. Ook gewoon zo leuk om dan weer even thuis te zijn, wat waardeer je alles dan toch. Die zaterdag zijn we Assen in geweest, lekker over de markt en naar EKO Plaza. Zo raar om dan ineens daar weer te zijn. Alles is dan zo anders. Ik was ook al bijna een half jaar niet naar NL geweest en dan is het best lang toch als je daar dan ineens weer loopt. Ook zijn we zaterdag nog even naar mevrouw Kaat geweest. Ik schrok wel, want ze was zo mager enzo. Toch was het fijn om haar even te zien, want mama en ook Julian hebben het altijd zo vaak over haar. Ik heb het idee dat ik haar heel goed ken, terwijl ik helemaal niet veel tijd met haar heb doorgebracht. Ik had een bel uit Londen voor haar meegenomen en dat vond ze erg leuk.
Die zondag kwamen Jaap, Alianne en Hannah even langs en het was ook heel leuk om hun weer te zien. Alianne moet ik namelijk toch ook altijd wel even zien als ik in NL ben. Nou, dat was dus direct die zondag.

Maandagochtend hoorde ik rond 9:00 de telefoon gaan en ik hoorde mam haar zachte, maar ernstige stem. Ik wist het meteen. Mevrouw Kaat was overleden. Dus toen ik hoorde dat het telefoongesprek bijna afgelopen was rende ik snel naar beneden en probeerde ik mam te troosten. Het was heel raar dat ze er ineens niet meer was. Ze was de avond daarvoor overleden, rond de tijd dat wij naar bed gingen. Gelukkig zaten haar zusje en de nachtzuster bij haar bed en was het allemaal heel rustig gegaan. We hebben het de hele dag verder over mevrouw Kaat gehad en allemaal leuke herinneringen opgehaald. Een rare dag. Donderdag zou de crematie zijn en woensdagavond zijn pap en ik nog even bij haar wezen kijken. Ik vind dat altijd heel wat, maar wel een goede afsluiting voor mezelf. Daarom ben ik ook dankbaar dat ik net in Nederland was toen het gebeurde, maar dat ik haar ook die zaterdag nog even gezien en gesproken heb. De crematie was heel erg mooi en heel erg emotioneel. De familie, haar zusje met man + hun 2 dochters en hun mannen hadden het allemaal zo mooi gedaan en wat een prachtige en lieve familie is dat. Wat fijn om zulke lieve mensen te leren kennen en dat allemaal dankzij mevrouw Kaat.

Donderdagavond zijn Mel en ik nog even naar Groningen geweest om naar Pam te gaan!! Wat zag ze er goed uit en wat is het heerlijk om haar zo gelukkig te zien en om haar sowieso te zien. Ze blijft toch altijd mijn baby. Ik heb er zo’n goed gevoel bij dat ze het nu zo fijn heeft bij Wesley en Esther en ze kan zo goed met hun nieuwe pup. Was heel fijn en leuk om haar zo te zien! <3

Vrijdagochtend ben ik alleen nog even naar Assen geweest. Ik moest nog wat cadeautjes halen voor iedereen in Londen enzo. Het is altijd zo moeilijk als je iets moet vinden, maar het was gelukt. Die middag kwam Nienke langs. Super leuk en heel veel zin in altijd om haar te zien! We hebben weer heerlijk gekletst zoals altijd en gewoon lekker gezellig als vanouds. Ze had iets heel leuks voor mij, wat nog voor mijn verjaardag was, maar wat niet aangekomen was toen.(heel erg zonde!!) Ze had de foto’s die we hadden laten maken, het weekend voordat ik voor het eerst vertrok naar de UK op een cd laten zetten en ook een paar af laten drukken(op een soort harmonica karton, geen idee hoe ik dat moet uitleggen). Zo blij mee, staat al mooi op de plank boven mijn bed!
En toen was het alweer zaterdag, de dag dat ik weer terug vloog. ’s Morgens heeft pap me op de trein gezet(waar ik een kaartje van 24 euro moest kopen, wat dan alleen met losse munten kan. Ach.. het is zo makkelijk om een kaartje te kopen met het openbaar vervoer in NL) en de terugreis ging verder heel goed. Om 21:15 liep ik BrookGreenPark in, waar Nana en de kids aan het voetballen waren. Ook weer heerlijk om hun te zien!

Maandag moest ik weer gewoon aan het werk. Wat had ik Poppy en Benji ook gemist zeg en wat waren hun blij met hun cadeautjes. Ik heb toch zo’n geluk met zulke geweldige kinderen! De week was een vrij normale week en de vrijdag was ik vrij. Want…… Mel en Juul kwamen naar Londen. Lang niet gezien, haha! Die ochtend heb ik nog heel even op Poppy en Benji gepast tot hun oma het van me overnam. Toen kon ik richting VictoriaStation, samen met Nana en Ariella die ook wel mee wilde. De kinderen(vooral Nathan) keken er naar uit om mijn boertje en zusje te zien. Hun reis ging gelukkig goed en ze kwamen vrij op tijd aan. Wat leukkkkkk om hun ineens in Londen te zien. Geweldig! Die middag zijn we eerst langs de parken en Poppy haar nursery gegaan, samen met Poppy en Benji, die van te voren waren verwend met alweer cadeautjes uit NL. Het was heel leuk om hun te laten zien hoe ik hier woon en mijn leven heb. Jamie, Tiffany en de kids gingen het weekend weg en dus konden Mel en Juul 2 nachten hier gewoon bij mij thuis slapen. Als avondeten hadden Mel en ik na een Tesco bezoek, wat wraps gemaakt en Juul had een pizza.. ja verrassend he. Na het avondeten gingen we naar Nana, zodat ik even mijn broertje en zusje kon showen daar, haha. We hebben wat gevoetbald in het park en Juul heeft een paar spelletjes Fifa gespeeld op de Xbox.
De zaterdag zouden we eigenlijk sightseeing gaan doen, maar Nana en de kids hadden een bbq en dus melde Juul zich vrijwillig aan om mee te gaan. Hadden Mel en ik even de tijd om naar mijn vegan restaurant en OxfordStreet(lees: mega Primark) te gaan. Die ochtend zijn we trouwens eerst nog even naar PortobelloMarket geweest. Daarna Julian naar Nana gebracht en Mel en ik met de bus naar centraal Londen. Wat heel lang duurde. Het was namelijk Wimbledon finale weekend, heel erg lekker weer en dus was het overal druk. Omdat we dus niet heel veel tijd hadden hebben we afgesproken dat we een keer een dagje naar OxfordStreet gaan, haha. Alvast plannen maken voor de volgende keer, altijd goed. De avond wilde we eigenlijk even relax een filmpje kijken, maar omdat we Juul op moesten halen en die nog een paaaaaar Fifa spelletjes moest doen bleven we een beetje plakken in Nana’s huis. Dus geen filmpje, maar direct op bed toen we thuis kwamen.
Zondag gingen we dan toch voor de sightseeing. Prachtig weer hadden we, al vond Juul het soms een beetje te warm. Eerst op naar het hostel, waar we met z’n 3en het laatste nachtje zouden slapen. We konden daar onze bagage laten en dat was dus erg handig.
We begonnen, net zoals ik met Mam en Alianne gedaan had, bij de Tower of London en de TowerBridge. Zo helemaal langs de Thames, over de MilleniumBridge naar het St.Pauls gelopen. Daar hebben we Fish&Chips(Ik had een broodje pesto/mozzerella) gegeten in een koele, rustige pub. Van het St.Pauls met de underground naar PiccadillyCircus en vanaf daar naar HorseGuardsParade, TheLondenEye en TheHousesOfParliament. Toen hebben we even een pauze gedaan in de VictoriaGardens en een plan gemaakt. We zouden nog even naar WestminsterAbbey gaan, naar BuckinghamPalace natuurlijk en dan doorlopen naar de Hillsong kerk in TottenhamCourtRd. We waren iets te vroeg bij de kerk en dus hebben we nog even een Starbucks terrasje gedaan. Nana smste dat hij net weg ging, maar dat we nog wel even gedag konden zeggen. Dus elkaar opgezocht en toen de kerk in. We hadden hele goede plaatsen en hij zou alleen even het liedje, wat toen bezig was, afluisteren en dan gaan.. 4 liedjes verder zat hij nog steeds naast ons.. Julian heeft daar dan echt dikke lol om. Ik wist wel dat dat ging gebeuren, want zo is hij nou eenmaal. Het was heel leuk om Mel en Juul de kerk te laten zien en over het geloof in het algemeen te praten, ook nadat we weer uit de kerk waren. Daarna gingen we namelijk met zn 3en naar een chinees in ChinaTown, omdat het de laatste avond was. Lekker gegeten en we zijn toen direct naar het hostel gegaan eigenlijk, want iedereen was moe en het was ook al best wat laat. Prima hostel. We hadden een eigen douche en toilet en de hele kamer voor onszelf. Het enige nadeel was dat de matrassen echt niet fijn waren, voor de rest hebben we een prima nachtje gehad.
De volgende ochtend hebben we dan eindelijk, na elke voorgaande ochtend een poging gedaan te hebben, een Engels ontbijt(Mel ik hadden de vega variant) gehad en zijn we daarna nog even wezen relazen in HydePark. Daarna met de underground naar VictoriaStation en was het alweer tijd om gedag te zeggen. Wat gaat zo’n weekend dan snel, maar wat hebben we het leuk gehad. Het was zo leuk dat hun ook met z’n 2en kwamen en we zoveel tijd met z’n 3en konden doorbrengen, dat gebeurd niet zo vaak. Ik vond het echt een geslaagd weekend en ik hoop dat we zoiets vaker kunnen doen.
De rest van de maandag(want ik was de maandag gelukkig ook vrij) ben ik bij Nana geweest en hebben we Ariella van nursery gehaald enzo. Verder rustig aan gedaan, want de volgende dag moest ik natuurlijk wel weer aan het werk.
Poppy heeft onderhand haar eerste zomervakantie week gehad en hoeft niet meer naar nursery, maar gaat naar school in september. Ze kijkt er nu al naar uit en voelt zich zo groot, zo lief! Benji gaat in september 2 ochtenden naar nursery en heb ik het dus 2 ochtenden wat rustiger vanaf dan. Afgelopen week zijn we naar hun oma geweest met de trein. Daar de middag geweest en toen heeft ze ons met de auto weer terug gebracht. Verder hopen we op heel veel meer mooi weer(om even wat te zeggen over het weer: WAT EEN GEWELDIG WEER IS HET!!!! Elke dag boven de 25 graden en soms zelfs boven de 30, ik zeg primaaaa!!!) en op veel picknicks in het park. Lekker veel leuke dingen doen in de vakantie en Benji zindelijk maken staat ook op de planning heb ik bedacht.

Al met al heb ik afgelopen maand een hele leuke maand gehad. Het woord ‘leuk’ is waarschijnlijk het meest gebruikte woord ooit in deze blog. Ik ben zo dankbaar voor alle lieve familie, vrienden en mensen om me heen. Dat is toch iets wat ik heel erg waardeer!
Ik denk dat jullie wel weer even up to date zijn na ws mijn langste blog ooit. Ik kan ook zo moeilijk niet in detail vertellen.. hahahah.. ik heb wel echt mijn best gedaan, want ik kan zo nog 2 A 4tjes meer tikken! Dat zal ik jullie alleen besparen.. en mezelf, want ik ben de hele ochtend al een het tikken en ik heb ook nog van alles op de planning vandaag, dussss... tot de volgende blog!

liefs,
Liesss